maandag 1 september 2008

Laura Starink | De Russische kater

Laura Starink – De Russische kater. Amsterdam/Rotterdam, Prometheus/NRC Handelsblad, februari 2008 (2), 272 pagina's. Januari 2008 (1).

In 1987 ging Laura Starink als correspondent van NRC Handelsblad naar Moskou om de perestrojka van Michail Gorbatsjov te verslaan. Ze was getuige van de ineenstorting van het communisme, dat de wereld decennialang in twee machtsblokken verdeeld had gehouden.

Twintig jaar later keerde ze terug met de vraag: wat is er terechtgekomen van de hooggespannen toekomstverwachtingen die de Russen toen hadden? Hoe hebben ze de abrupte overgang van communisme naar kapitalisme doorstaan?

In elf persoonlijke portretten van Russen schetst ze een beeld van de nieuwste geschiedenis van Rusland, van de verrassende maar weifelende Gorbatsjov via de woeste avonturier Jeltsin naar de zelfverzekerde autocraat Poetin.

Laura Starink is redacteur van NRC Handelsblad


In maart 2008 las ik Een land van horen zeggen van Starink. Het boek dat ik nu heb gelezen is eigenlijk een vervolg daarop.

In dit boek is een bundel interviews met verschillende mensen opgenomen die de Russische samenleving karakteriseren. In het buitenland bekende personen als Vladimir Ryzjkov (een van de laatste onafhankelijke democraten in de vorige Doema), Jegor Gajdar (de architect van de economische shocktherapie van 1992) en Viktor Sjenderovitsj (een van de mensen achter de Russische versie van Spitting Image, het programma dat van de Russische tv is verdwenen nadat Poetin de te kritische redactie liet vervangen, radiomaker en schrijver, komen aan het woord, maar ook minder bekende Russen, zoals een zakenman, een architect, een advocate en een mensenrechtenactiviste.

Bovenstaande zou de indruk kunnen wekken dat in dit boek slechts Poetins tegenstanders aan het woord komen. Dit is niet het geval, Starink heeft ook gepraat met mensen die de positieve kanten van de nieuwe ideologie, de soevereine democratie, prijzen. Dat maakt dit boek ook zo interessant: Starink heeft haar best gedaan de weg die Rusland in de afgelopen twintig jaar heeft afgelegd en de huidige stand van zaken in Rusland van verschillende sociale, politieke, culturele en economische kanten te belichten. Ze doet dit net als in haar eerste boek over Rusland in een uiterst leesbare stijl.

In de eindconclusie durft Starink niet de conclusie te trekken of de acht jaar onder Poetin nu stabiliteit hebben gebracht of dat de Russen dansen op de rand van de vulkaan. Dat de huidige lezers met hun kennis over de gang van zaken rond Georgië, Zuid-Ossetië en Abchazië naar de tweede conclusie zullen neigen doet daarbij niets af aan de kwaliteit van dit boek. Dit boek is een aanrader!

Laura Starink | Een land van horen zeggen

flickr

Geen opmerkingen:

Een reactie posten